Arjantin ve Buenos Aires, Tango’yu ve nüfus hareketleri tarihini, göçmenliğin tarihini anlatır veTango ise ‘Sevgililer Günü’ nü anımsatır…
Arjantin Avrupalı nüfus hareketleri ile şekillendi….Buenos Aires hem başkent hem de Tango’nun kalbidir.
Buenos Aires,(Bakire Meryem’den) ‘İyi Rüzgarlar’ anlamındadır.
Buenos Aires’de hayat sadece futbol değil daha çok Tango’dur.
Esta bien, iyi mi? Bueno, iyi.
Arjantin’den söz edilir edilmez çokluk Tango unutulur.
Geometrik paralel caddeler, renkli kahveler, aşk unutulur.
Kimilerinin dudaklarında alaycı çizgiler belirir.
Askeri darbe gibi belki Falkland Savaşı ile geri çekilen askerler, futbol falan…
Bu tür hatırlatmalarla dudak bükülür.
“Esta bien, doğru mu? No… pero si! Hayır… fakat evet!
Değerli İzleyici,
Tango ve Arjantin konulu bu dokümanter yazımın Hürriyet Gazetesi’nde yayınlanmasının üzerinden on beş yıl geçti.
Bugün 14 Şubat 2011.
Bu yazıya ve fotoğraflara yeniden dönüp baktığımda, gezgin ruhumun yer değiştirdiğini, evet boyutların değiştiğini görüyorum.
Fakat yazıda değişecek bir şeyin olmadığını da görüyorum.
Aradan geçen on beş yıl, teknoloji kolaylıkları, yayımlama hızı yer ve boyut değiştirdi.
Yazarlık, fotoğrafçılık da yeni olanaklarla güçlendi.
Bellek dışı olan, unutulmaya bırakılan çok şey, yazı, resim, deneme, mektup gibi herşey yeniden yine doğum yaşıyor ve izleyiciye sunuluyor.
Yazma serüveni unutulsun mu?
Bu yazarın kaleminden çıkan Arjantin ve Buenos Aires ve tango yazısı unutulmaz.
Neden? Şundan! Bu analitik yaklaşım, önyargıları değiştirmeye yönelik bir çalışmadır.
On beş yıl önce; ‘Arjantin’den söz edilir edilmez çokluk Tango unutulur,’ diyorum.
Tango, salt bir dans değildir!
Göründüğünden daha fazladır! Sevgililer Günü olan bugün gibidir bir yanı ile.
Öteki yanı ile de anılmaya değer, evet.
Sevgi, içtenlik…
Tekin SonMez, 14 Şubat 2011, Stockholm
Ne ülke Arjantin ne de Başkent Buenos Aires bu şekilde anlaşılamaz.
Fakat evet, kimilerinin belleğinde böyle bir simge ile yaşar Arjantin.
Oysa göçmenliğin tarihini Buenos Aires’in kalbi anlatır.
Tango’dur ‘muhacir’ Arjantinli’nin kalbi.
Anayurt, Avrupa özlemidir.
Kuzey Akdeniz’den getirilmiş zil, şal, gül ayrı bir potaya bırakılır.
Yakınma, gözyaşları, geriye dönüş yoktur.
Sadece İspanya’dan değil, Almanya’dan, Fransa’dan, İskandinavya’dan yani Avrupa’dan kalkıp gelen gemiler yakılır.
Başlayan ve süren Tango’dur artık.
Ölüm, ayrılık, aşk, özlem; yeniden yine doğum ile göğüs gererler bu topraklardaki yeni göçmenliğe.
Bu durumda Tango, sadece bir dans ve müzik değil, bilgelik de olur.
Bu durumda hem unutulmak istenen gerçeğin hem de varılmak istenen ütopyanın bıçkın ve hovarda rüyası…
Tango işte… Evet…
(Sürecek)
Yazı ve fotoğraflar, Tekin Sönmez, 20 Şubat 1996, Hürriyet Gazetesi
